ما در دنیا وجود داریم و باید تلاش کنیم خود را با قوانینی دنیایی که داخل آن هستیم سازگار کنیم.
اینکه ما زندگی خودمان را با گفتگوی عادی پر می کنیم نشانگر اینست که
فکر میکنیم قراره تا ابد در این دنیا زندگی کنیم. بنابراین روزهای متوالی را هدر می دهیم.......
انسان ارباب موجودات نیست ، انسان چوپان هستی است....
در صورتی که شعور را از احساس ها ی مبهم زدوده
و به آگاهی روشن تبدیل کنیم. راه حل بهتری را در مورد این که چگونه می خواهیم باشیم در می یابیم.
وجود نگری پدیدارشناسی به گونه ای که هایدگر بیان می کند.
برداشتی را از تاریخ انسان می گوید که بر رویدادهای گذشته تمرکز ندارد بلکه افراد را برانگیخته می سازد
تا به آینده به تجربیات اصیلی که قرار است روی دهد. بنگرند
کتاب هستی و زمان عالی و من شخصا به شما پیشنهاد میکنم .....